Publiczna Biblioteka Pedagogiczna towarzyszy wielkopolskiej oświacie w pracy dydaktyczno-wychowawczej i reformach edukacyjnych niemal od powstania II Rzeczypospolitej. Swą historią sięga 1925 roku, kiedy to dzięki inicjatywie środowiska pedagogicznego i poparciu pierwszego Kuratora Okręgu Szkolnego Poznańskiego Bernarda Chrzanowskiego, powstała jako podręczny księgozbiór dla pracowników Kuratorium.
1 lutego 1929 roku, gdy ilość dzieł przekroczyła 10 600 woluminów i 25 tytułów czasopism pedagogicznych, Biblioteka została udostępniona dla szerszego kręgu użytkowników jako Centralna Biblioteka Pedagogiczna Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego (Okólnik Kuratora Okr. Szk. Pozn. z dnia 29 stycznia 1929 r., opublikowany w Dzienniku Urzędowym Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego Nr 3 z dnia 1 lutego 1929). Jej dyrektorami w okresie międzywojennym byli znani naukowcy: dr Stefan Truchim (1929-1932) oraz dr Józef Krasoń (1933-1939).
27 grudnia 1932 roku nadano Bibliotece statut i nazwę Okręgowa Bibljoteka Pedagogiczna Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego, z zadaniem służenia dalszemu kształceniu i dokształcaniu zawodowemu nauczycieli oraz urzędników nadzoru szkolnego. W roku 1935 księgozbiór Biblioteki liczył 19 000 woluminów, a w 1939 r. ok. 40 000 woluminów. Z pożogi wojennej ocalało jedynie około 1000 tomów.
Pierwszy powojenny kurator Karol Strzałkowki postanowił odbudować Bibliotekę Pedagogiczną i w maju 1945 roku mianował jej dyrektorem dr Zdzisława Grota (1945-1957). Kuratorium otrzymało wówczas pomieszczenia zastępcze przy ul. Zwierzynieckiej 20. Tam też władze reaktywowały zniszczoną Bibliotekę, która mieściła się w tym miejscu do 1951 roku. W latach 1945-1951 Biblioteka nie była samodzielną jednostką budżetową, nie miała odpowiednich pomieszczeń ani dostatecznej ilości pracowników.
Od 1951 roku sytuacja Biblioteki zaczęła się poprawiać. Ministerstwo Oświaty ogłosiło wówczas statut pedagogicznych bibliotek, które otrzymały nazwę Pedagogicznych Bibliotek Wojewódzkich i stały się samodzielnymi komórkami budżetowymi i organizacyjnymi w ramach kuratoriów. Nowe stosunki prawne pozwoliły Bibliotece lepiej planować działalność i zabezpieczać środki na jej realizację. I tak nastąpiło przeniesienie Biblioteki do większego pomieszczenia w budynku Kuratorium przy ul. Towarowej 23, gdzie Biblioteka mieściła się do końca 1952 roku, a potem przeniosła się do budynku Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej przy Placu Kolegiackim 17. W tej siedzibie pozostawała przez przeszło dziesięć lat, mimo niewygód i przepełnionego magazynu. Jednakże okres ten był okresem jej wszechstronnego rozwoju. Trzykrotny wzrost księgozbioru, ponad 20 pracowników, dobrze wyposażona czytelnia, pracownia bibliograficzna i gabinet metodyczny, zorganizowana sieć 12 Pedagogicznych Bibliotek Powiatowych (organizacja i rozwój sieci powiatowych bibliotek pedagogicznych datują się od 1951 r. Zarządzeniem Ministra Oświaty z dnia 20.11.1950 r.), akcja wykładów pedagogicznych oraz dorobek wydawniczy – oto plon tego okresu. W połowie lat pięćdziesiątych sieć terenowa Biblioteki liczyła 29 placówek.
W związku z przejęciem budynku przy Placu Kolegiackim 17 przez Prezydium Rady Narodowej Miasta Poznania, Biblioteka została przekwaterowana w maju 1963 roku do lokalu przy ul. Garncarskiej 9. Adaptacja pomieszczeń na potrzeby Biblioteki trwała kilka miesięcy. Dopiero w 1964 roku wrócono do normalnych zajęć. W omawianym okresie dyrektorem placówki był dr Tadeusz Nożyński (1957-1968), a od października 1968 roku do sierpnia 1991 roku Jarosław Lamperski.
W 1971 roku Biblioteka zmieniła nazwę na Pedagogiczna Biblioteka Województwa Poznańskiego i Miasta Poznania. Po reformie administracyjnej w 1975 r. jej sieć terenowa liczyła 7 placówek. W 1981 r. Biblioteka ponownie zmieniła nazwę na Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Poznaniu, by ostatecznie w 2000 r. przekształcić się w Publiczną Bibliotekę Pedagogiczną w Poznaniu.
W dziejach Biblioteki ważną datą był rok 1991, w którym została przeniesiona do budynku Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli przy al. Niepodległości 34, a Wypożyczalnia na ul. Ratajczaka 3 do murowanego baraku - w warunki urągające takiej książnicy. Wraz ze zmianami lokalizacji Biblioteki zmieniała się także jej kadra kierownicza. W latach 1991-1997 Biblioteką kierowała Krystyna Woda.
Wiosną 2004 roku scalono Wypożyczalnię z pozostałymi działami Biblioteki mieszczącymi się na al. Niepodległości. W baraku przy ul. Ratajczaka pozostał magazyn książek. Ostatnia przeprowadzka Biblioteki na ul. Bułgarską 19 miała miejsce w lutym 2008 r. Trzy lata później (luty 2011 r.) zlikwidowany został magazyn przy ul. Ratajczaka i po raz pierwszy w dziejach Biblioteki wszystkie zbiory zostały scalone. W tym okresie Biblioteką kierowały Barbara Pierańska (1997-2005) i Wiesława Borkowicz (2005-2010). 1 września 2010 roku dyrektorem Biblioteki została Danuta Wielbowicz.
Współcześnie Biblioteka nie tylko udostępnia książki i inne źródła informacji, ale także świadczy usługi, które ułatwiają rozwijanie umiejętności krytycznego myślenia i efektywnego korzystania z informacji w różnych postaciach i za pośrednictwem różnych mediów, wykorzystując przy tym najnowsze zdobycze technologii informatycznych.